Herontdekking van Bangka 1

Vandaag zijn we met Toyota Avanza (een midi-MPV) met chauffeur (voor mij dus net als vroeger) op pad gegaan. Eerst ons huis aan de Bukit Baru blok II. Dat was nog een hele tour. Dat blok is nl. erg groot en alle huizen zijn daar in dezelfde tijd gebouwd en lijken ook opelkaar. Eerst dacht ik ons oude huis te hebben herkend maar voordat ik mij daarvan kon vergewissen, zat ik al bij die familie in de voorkamer. Ik heb voor alle zekerheid wel een paar foto's gemaakt maar uiteindelijk kwam ik toch tot de conclusie dat het dat huis niet kon zijn. Ik heb nog wat verder gewandeld en gevraagd naar de menara air minum lama (de oude drinkwatertoren) maar die bleek niet bekend. Op eens stapte een jonge Indonesische vrouw uit een Avanza (die zie je daar echt overal) en vroeg of zij mij kon helpen. De watertoren kende zij niet maar haar vader woonde al meer dan 50 jaar in deze buurt en had gewerkt bij de TTB (voormalige Bangka Tin Winning). Ze moest hem uit zijn post-ochtendslaapje halen en ik moest plaatsnemen op de veranda. In zijn slaaptenue gaf hij mij een beetje knorrig de hand en vroeg meteen wat mijn vader deed. Kepala seksi Bangka TTB zei ik. Zijn houding veranderde op slag en hij haastte zich om zich aan te kleden en voordat we het wisten gingen vader en dochter ons voor en werden we geescorteerd door 4 agenten op motor. En inderdaad vonden we de watertoren. dat was voor mij het landmark van waaruit ik ons huis kon vinden. Uiteindelijk gelukt maar het dak was veranderd van pannen in platen en de rubberbomen en kembang sepatu-heg waren verdwenen. Nu woont daar de financieel directeur van de tinmijnen. Onderweg nog even het verbouwde Kantor Pusat (hoofdkantoor) van de tinmijnen en de oude RK-kerk gefotografeerd maar de Lourdes-imitatie vond ik niet; misschien niet naast de kerk maar bij het missiegebouw. Ik zag ook nog een nieuw Rumah Sakit TTB (ziekenhuis voor tinmijnpersoneel). Een oude man verzekerde mij dat die op dezelfde plek was herbouwd. Nog geen foto van maar dat komt nog wel. De Jalan Maras, Jalan As[a]rama en de Pasar Pagi moeten ook nog even wachten.
Sommige dingen herkende ik, sommige dingen wist ik nog (daar en daar moet een zwembad of tennisbaan zijn) maar er is in die 52 jaar veel veranderd, verbouwd, gesloopt en bijgebouwd; ik zou mijn weg er niet meer kunnen vinden. Maar toch, anders dan de andere steden waar ik mij toch meer tourist voelde, voelde ik mij hier meer thuis. De mensen zijn hier verschrikkelijk aardig en behulpzaam, zeker als ze horen dat ik hier geboren ben.
Daarna naar pantai Matras; voor zover ik mij herinner het strand waar we altijd naar toe gingen. Dat was er nog steeds maar in het midden stonden graafmachines van de tinmijnen. Daarom maar terug naar pantai Parai, nu een spa&resort. Het is allemaal wat geciviliseerder maar toch bijna net als vroeger.
Morgen weer naar een strand. En het weer: dat is hier prachtig. Warm met gelukkig wat wind. De komende dagen dus nog de genoemde plekken en Mentok en de Gunung Menumbing bezoeken.
Voordat ik het vergeet. Na de nodige kilometers door Bangka kan ik alleen maar mijn eerste indruk bevestigen. Een, zeker naar Indonesische maatstaven, schoon eiland en een geordende en welvarende samenleving. De bevolking is ook veel gevarieerder dan op Java; Sumatranen, hakka-Chinezen, Javanen, Maleisiers en de nodige campurs (gemengdbloedigen waarbij ook nog de Europese invloed is te merken). Er zijn ook nog veel oude gebouwen te bewonderen, van de neo-classistische via art-deco tot ook heel bijzondere nieuwbouw. Het enige probleem is de beperkte vervoervoorzieningen; we zijn dus echt aangewezen op vervoer dat vanuit het hotel is georganiseerd.