Semarang 14 tem 16 september 2012
Blijf op de hoogte en volg Cees
16 September 2012 | Indonesië, Semarang
Semarang 14 tem 16 september 2012
Op de 14e vroeg op, ontbijt en met de taxi naar het vliegveld. Alles zat mee dus was ik ruimschoots op tijd. En dan is Singapore toch heel anders. Bij het inchecken werd mij duidelijk gemaakt dat ik geen visum had. Dat was ook zo maar in Semarang zou ik een visa on arrival krijgen. Dat was ok maar ze wou het toch even gezegd hebben. En als de boardingtime 9.35 is hoef je niet om 9.33 aan te komen. Want dan kan het nog niet. Bij het wachten voor de gate was een Indonesische vrouw op de grond gaan liggen om te slapen maar ze werd door het personeel gemaand om op een stoel te gaan zitten. Ik heb 1 propje papier zien liggen en binnen 1,5 minuut was er een schoonmaker om het op te vegen. Er werd aangekondigd dat er voor het personeel een brandoefening zou zijn (niets van gemerkt overigens) en later werd aangekondigd dat de oefening voorbij was en met de verontschuldigingen voor de eventuele overlast. Er werd ook aangekondigd dat mijn vliegtuig met een vertraging van 10 minuten (in Indonesie is dat ruim op tijd) zou landen. En wat de consequenties zouden zijn voor de boarding en departure tijd. Wat een verschil met Indonesie. Daar moet je zelf naar de balie om te vragen waar jouw vliegtuig blijft en vaak weet het personeel dan alleen te zeggen dat er een vertraging is en niet hoeveel.
Uiteindelijk kwam ik met een kleine vertraging in Semarang aan. Ik dacht, laat ik eens een ander hotel nemen dan Ibis. Mij was het Pandanaran hotel aangeraden. Dus op naar dat hotel. Ik kreeg daar een kamer die op zich wel OK leek.
Even iemand geregeld die ook Engels sprak en die de dame van de burgerlijke stand zou bellen. Ik kon het bahassa niet volgen maar ze zei dat die dame van niets meer wist. Sudah ya.
Pandanaran is een redelijk hotel, niet meer, en waren er in de directe omgeving van het hotel niet veel eetgelegenheden (behalve McDo en KFC). Alleen een Padangs restaurant (Sederhana). Tsja en als ik in zo'n restaurant ga eten wil ik natuurlijk wel de rendang Padang eten. Die was helaas op maar de kok zou de volgende dag om 12.00 nieuwe maken. Dat bewaarde ik maar voor de lunch voor morgen. En omdat ik mij in het donker niet goed kon orienteren en er geen direct goed uitziende warungs waren, heb ik maar een keertje bij McDo gegeten.
Trouwens wat heel grappig was, was dat de Simpang Lima - het grootste en drukste verkeersplein in Semarang met in het midden een soort alun-alun (soort evenementenveld) - helemaal was afgesloten voor het verkeer en iedereen daar op skeelers en allerlei varianten op van die alu stepjes bezig was. En verder waren er allerlei warungs rondom de Simpang Lima (totaal toch zo'n 1,5-2 km) verschenen. Ondanks de enorme keuze daar toch niet gegeten omdat ik in het donker een warung niet kan beoordelen. Tot nog toe geen enkele last van maag/darmen en dat wil ik graag zo houden.
De volgende dag om 4.10 werd ik wakker door het enorm harde geluid van enkele moskeeen in de buurt. Echt oerendhard. En dat hield aan tot iets voor 5 uur. Het leken wel (volgens mij was dat ook zo) twee imams die elkaar in volume probeerden te overstemmen. Ik heb direct na het ontbijt bij de receptie geklaagd en gevraagd om een andere kamer. Ik kreeg toen voor dezelfde prijs een executive room. Dat leek mij een goede oplossing.
Op zaterdag de 15e heb ik mijn definitieve plan voor de rest van de vakantie opgemaakt.Omdat op en neer Pekalongan op veel problemen stuitte, heb ik besloten om maar naar Yogyakarta te gaan met de bus en van daaruit met het vliegtuig naar Jakarta en dan het vliegtuig naar huis.
Maar eerst lunchen bij het Padangse restaurant aan de jalan Pandanaran. Als je daar gaat zitten dan krijg je talloze schaaltjes met eten voor je neus en een schaal met witte rijst. Je kunt van alles nemen en je betaalt wat je hebt gegeten. Ik nam het hele schaaltje rendang, een stuk gule ayam (neem ik aan) en gesauteerde sawu-bladeren. De rendang was heerlijk maar ik kan niet goed aangeven waarin die nu verschilde met de rendang thuis. Hij was wel een stuk pittiger en de saus leek ook wat homogener. Warme thee krijg je er standaard bij maar ik nam ook nog een ice lemon tea en als toetje een es campur. Het was wel duur daar; wel een euro of 6.Zo duur had ik al lang niet meer gegeten.
Daarna bij Trans Jaya (schuin rechts tegenover het station Semarang Poncol) een ticket gekocht naar Yogya en bij reisbureau Rikola (vlak bij Ciputra Mall aan de Simpang Lima) een vliegticket gekocht voor een enkeltje Yogya-Jakarta. Dat heb ik te voet gedaan. Een zeer flinke tippel bij een graad of 33; ik was best wel moe maar zo leer je de stad wel beter kennen. Ik zou iedereen die Semarang wil bezoeken, aanraden een hotel bij de Simpang Lima te nemen (Ciputra, Horison, Santika, Ibis). Veel malls, veel keuze in eetgelegenheden en er gebeurt altijd van alles. En, als je ergens heen wilt, altijd taxi's in de buurt. Je moet het echt heel gek maken als je in Semarang voor heen en terug meer dan 10 euro kwijt bent. Maar ga nooit in op een aanbod van een niet bemeterde taxi (meestal die van het vliegveld); je betaalt altijd te veel.
's Avonds geen fut meer. Gewoon in het hotel gegeten. Een risicoloze nasgor nogwat met sate.
Zondag de 16e ook weer vroeg op. Want dan is weer de Simpang Lima afgesloten, nu voor voetgangers en fietsers. Grappig om te zien dat hele delegaties van kampungs lopend naar de SL gaan, en fietsers (gewone, racefietsen en zelfs tandems). Ik hoorde dat dat ook zo is bij de Tugu Muda (1 na grootste verkeersplein). Merkwaardig fenomeen.
Verder wat wat rondgelopen in een mall, daar wat gegeten (cap cay met nasi putih voor de nodige groenten) en wat geluierd en gekeken welk hotel ik in Yogya zal nemen. Ik denk dat Ibis het meest praktische is. Niet te duur en vlakbij de jalan Malioboro, de grootste winkelstraat met aanpalende pasars en kampungs waar enorm veel batik wordt verkocht. Bovendien ook lekker dichtbij een goed restaurant (boven een ijssalon).
Straks maar weer in het hotel eten; tahu telur met nasi putih lijkt me wel wat.
Vroeg naar bed want ... juist ja, weer vroeg op.
Na het eten nog een rondje SL gedaan en de Indonesische mall Matahari ingegaan. Veel winkels waren echter gesloten; kennelijk Christelijke winkeliers. Toch wat opmerkelijks gezien: een Jezus-tekenaar. Hij had al een paar half voltooide tekeningen met een Jezus-figuur. En te oordelen naar de foto's van zijn werk tekende hij daar in opdracht van ouders hun kinderen bij. Ik had dit nog niet eerder gezien.
PS in een van de reacties werd opgemerkt dat ik weer naar het werk uitzag. Ik volg natuurlijk de ontwikkelingen op rechtspraak.nl op de voet, al was het alleen al om met genoegen te kunnen lezen hoe de HR de rabiate conclusie van Wattel neer zal sabelen.
Op de 14e vroeg op, ontbijt en met de taxi naar het vliegveld. Alles zat mee dus was ik ruimschoots op tijd. En dan is Singapore toch heel anders. Bij het inchecken werd mij duidelijk gemaakt dat ik geen visum had. Dat was ook zo maar in Semarang zou ik een visa on arrival krijgen. Dat was ok maar ze wou het toch even gezegd hebben. En als de boardingtime 9.35 is hoef je niet om 9.33 aan te komen. Want dan kan het nog niet. Bij het wachten voor de gate was een Indonesische vrouw op de grond gaan liggen om te slapen maar ze werd door het personeel gemaand om op een stoel te gaan zitten. Ik heb 1 propje papier zien liggen en binnen 1,5 minuut was er een schoonmaker om het op te vegen. Er werd aangekondigd dat er voor het personeel een brandoefening zou zijn (niets van gemerkt overigens) en later werd aangekondigd dat de oefening voorbij was en met de verontschuldigingen voor de eventuele overlast. Er werd ook aangekondigd dat mijn vliegtuig met een vertraging van 10 minuten (in Indonesie is dat ruim op tijd) zou landen. En wat de consequenties zouden zijn voor de boarding en departure tijd. Wat een verschil met Indonesie. Daar moet je zelf naar de balie om te vragen waar jouw vliegtuig blijft en vaak weet het personeel dan alleen te zeggen dat er een vertraging is en niet hoeveel.
Uiteindelijk kwam ik met een kleine vertraging in Semarang aan. Ik dacht, laat ik eens een ander hotel nemen dan Ibis. Mij was het Pandanaran hotel aangeraden. Dus op naar dat hotel. Ik kreeg daar een kamer die op zich wel OK leek.
Even iemand geregeld die ook Engels sprak en die de dame van de burgerlijke stand zou bellen. Ik kon het bahassa niet volgen maar ze zei dat die dame van niets meer wist. Sudah ya.
Pandanaran is een redelijk hotel, niet meer, en waren er in de directe omgeving van het hotel niet veel eetgelegenheden (behalve McDo en KFC). Alleen een Padangs restaurant (Sederhana). Tsja en als ik in zo'n restaurant ga eten wil ik natuurlijk wel de rendang Padang eten. Die was helaas op maar de kok zou de volgende dag om 12.00 nieuwe maken. Dat bewaarde ik maar voor de lunch voor morgen. En omdat ik mij in het donker niet goed kon orienteren en er geen direct goed uitziende warungs waren, heb ik maar een keertje bij McDo gegeten.
Trouwens wat heel grappig was, was dat de Simpang Lima - het grootste en drukste verkeersplein in Semarang met in het midden een soort alun-alun (soort evenementenveld) - helemaal was afgesloten voor het verkeer en iedereen daar op skeelers en allerlei varianten op van die alu stepjes bezig was. En verder waren er allerlei warungs rondom de Simpang Lima (totaal toch zo'n 1,5-2 km) verschenen. Ondanks de enorme keuze daar toch niet gegeten omdat ik in het donker een warung niet kan beoordelen. Tot nog toe geen enkele last van maag/darmen en dat wil ik graag zo houden.
De volgende dag om 4.10 werd ik wakker door het enorm harde geluid van enkele moskeeen in de buurt. Echt oerendhard. En dat hield aan tot iets voor 5 uur. Het leken wel (volgens mij was dat ook zo) twee imams die elkaar in volume probeerden te overstemmen. Ik heb direct na het ontbijt bij de receptie geklaagd en gevraagd om een andere kamer. Ik kreeg toen voor dezelfde prijs een executive room. Dat leek mij een goede oplossing.
Op zaterdag de 15e heb ik mijn definitieve plan voor de rest van de vakantie opgemaakt.Omdat op en neer Pekalongan op veel problemen stuitte, heb ik besloten om maar naar Yogyakarta te gaan met de bus en van daaruit met het vliegtuig naar Jakarta en dan het vliegtuig naar huis.
Maar eerst lunchen bij het Padangse restaurant aan de jalan Pandanaran. Als je daar gaat zitten dan krijg je talloze schaaltjes met eten voor je neus en een schaal met witte rijst. Je kunt van alles nemen en je betaalt wat je hebt gegeten. Ik nam het hele schaaltje rendang, een stuk gule ayam (neem ik aan) en gesauteerde sawu-bladeren. De rendang was heerlijk maar ik kan niet goed aangeven waarin die nu verschilde met de rendang thuis. Hij was wel een stuk pittiger en de saus leek ook wat homogener. Warme thee krijg je er standaard bij maar ik nam ook nog een ice lemon tea en als toetje een es campur. Het was wel duur daar; wel een euro of 6.Zo duur had ik al lang niet meer gegeten.
Daarna bij Trans Jaya (schuin rechts tegenover het station Semarang Poncol) een ticket gekocht naar Yogya en bij reisbureau Rikola (vlak bij Ciputra Mall aan de Simpang Lima) een vliegticket gekocht voor een enkeltje Yogya-Jakarta. Dat heb ik te voet gedaan. Een zeer flinke tippel bij een graad of 33; ik was best wel moe maar zo leer je de stad wel beter kennen. Ik zou iedereen die Semarang wil bezoeken, aanraden een hotel bij de Simpang Lima te nemen (Ciputra, Horison, Santika, Ibis). Veel malls, veel keuze in eetgelegenheden en er gebeurt altijd van alles. En, als je ergens heen wilt, altijd taxi's in de buurt. Je moet het echt heel gek maken als je in Semarang voor heen en terug meer dan 10 euro kwijt bent. Maar ga nooit in op een aanbod van een niet bemeterde taxi (meestal die van het vliegveld); je betaalt altijd te veel.
's Avonds geen fut meer. Gewoon in het hotel gegeten. Een risicoloze nasgor nogwat met sate.
Zondag de 16e ook weer vroeg op. Want dan is weer de Simpang Lima afgesloten, nu voor voetgangers en fietsers. Grappig om te zien dat hele delegaties van kampungs lopend naar de SL gaan, en fietsers (gewone, racefietsen en zelfs tandems). Ik hoorde dat dat ook zo is bij de Tugu Muda (1 na grootste verkeersplein). Merkwaardig fenomeen.
Verder wat wat rondgelopen in een mall, daar wat gegeten (cap cay met nasi putih voor de nodige groenten) en wat geluierd en gekeken welk hotel ik in Yogya zal nemen. Ik denk dat Ibis het meest praktische is. Niet te duur en vlakbij de jalan Malioboro, de grootste winkelstraat met aanpalende pasars en kampungs waar enorm veel batik wordt verkocht. Bovendien ook lekker dichtbij een goed restaurant (boven een ijssalon).
Straks maar weer in het hotel eten; tahu telur met nasi putih lijkt me wel wat.
Vroeg naar bed want ... juist ja, weer vroeg op.
Na het eten nog een rondje SL gedaan en de Indonesische mall Matahari ingegaan. Veel winkels waren echter gesloten; kennelijk Christelijke winkeliers. Toch wat opmerkelijks gezien: een Jezus-tekenaar. Hij had al een paar half voltooide tekeningen met een Jezus-figuur. En te oordelen naar de foto's van zijn werk tekende hij daar in opdracht van ouders hun kinderen bij. Ik had dit nog niet eerder gezien.
PS in een van de reacties werd opgemerkt dat ik weer naar het werk uitzag. Ik volg natuurlijk de ontwikkelingen op rechtspraak.nl op de voet, al was het alleen al om met genoegen te kunnen lezen hoe de HR de rabiate conclusie van Wattel neer zal sabelen.
-
22 November 2012 - 10:17
Gerry Simon.:
Hallo Cees.
Leuk om je verslagen te lezen, de tips die je geeft zijn ook heel fijn, die gaan wij zeker gebruiken voor onze reis naar Java/ Balie 2013 .
Hoe is het met je oog, hopelijk niets ernstig ?
vriendelijke groeten Gerry Simon. -
28 November 2012 - 22:28
Cees:
Leuk om te horen dat je wat aan die tips hebt. Naast wat persoonlijke impressies, heb ik inderdaad de nodige praktische tips er bij gezet. Tips die ik zelf graag had willen hebben. Als jij zelf door Indonesie wilt reizen, is dat eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Vliegen is betrekkelijk goedkoop maar van als je van noord naar zuid wilt reizen of v.v. dan kun je beter die executive busjes gebruiken. Zie je ook veel meer en het kost ook heel weing. Voor 50-100K leg je zo 100-200 km af, vaak ok nog met een hapje onderweg.
Met mijn oog gaat het nog niet perfect maar zo goed als mogelijk. Ik wens jullie veel plezier bij jullie reis diir Indonesie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
