Afscheid van Ternate en op naar Jakarta 25-08-2012
Blijf op de hoogte en volg Cees
26 Augustus 2012 | Indonesië, Bengkulu
Afscheid van Ternate 25-08-2012
Vroeg op, vroeg weg en vroeg inchecken. Dat was toch een heel heel opmerkelijk proces. Achter de balie stonden 3 mannen; 1 voor de check-in naar Jakarta en 1 voor die naar Makassar. En die derde man? Die hield volgens mij toezicht of die andere 2 wel een voldoende mate van inefficientie toonden. Staat er iemand aan de balie dan mag hij nog even wachten. Want dat prive-telefoontje is toch echt belangrijker. En meneer wat komt u doen? Oh inchecken. Uw ticket graag en uw paspoort. De meneer legt beide op de balie. Voor het paspoort heeft de man geen enkele interesse. Mmm, moest er niet nog een stempel op dat ticket? Even naar een collega sloffen en vragen. Maar dat is leuk, kom ik tijdens mijn sloffen zomaar een andere collega tegen; gezellig even praten en dan die collega even vragen. Oh nee hoefde toch geen stempel op. Dus terug naar de balie. Proces klaar zou je zeggen. nee hoor. Oh meneer heeft bagage. Maar daar moet een sticker op. Tsja hoe ging dat ook al weer, oh ja, even wat toetsen indrukken dan wordt ie elders geprint. Dan naar de printer sloffen en weer terug naar de balie. Oh, meneer heeft nog een koffer. Even wat toetsen indrukken en weer naar de printer. Laat nou onderweg een aardige collega de man een sigaret aanbieden. De man loopt weer terug naar de balie. Waar was ik ook al weer? Oh ja ik moest de sticker uit de printer halen. En hij sloft weer naar de printer en weer terug. Zo alweer een klant geholpen. Dit hele proces duurde bijna 20 minuten met 4 mensen voor mij heb ik net op tijd nog kunnen inchecken. En die derde man. Die knikte goedkeurend. Zo hoort het hier. En de reizigers die wachten maar want het vliegtuig heeft of krijgt toch wel vertraging. Je kunt je eraan ergeren maar ik keek er meer als waarnemer naar. Dit stelt elke managementtrainingsvideo van John Cleese in de donkerste schaduw.
Met 45 minuten vertraging vertrok het vliegtuig. Kennelijk moesten ze wachten op een delegatie van de militaire politie die op het laatste nippertje binnenkwam. Helaas zijn mijn foto's van Ternate uit de lucht mislukt; mijn toestel had scherpgesteld op een kras in het glas. Jammer was best wel aardig.
Voor de landing kon je zien dat er een hele grote dikke smog-deken over de stad hing. Vandaar dat ondanks dat het relatief droog is hier, alles toch meer inspanning lijkt te vergen
Op Soekarno Hatta vliegveld nam ik een BlueBird-taxi (de enige duidelijk herkenbare en betrouwbare taxi in Jakarta) naar het hotel dat ik op internet had gevonden, het Cipta 2 hotel. Dat zou vlak bij het nationaal archief liggen, dacht ik. Maar ik had mij vergist in de schaal van de kaart, het was toch dik 5 km. Behoorlijke kamer, hooguit redelijk sanitair. Wel schoon. Maar met IDR 450K per overnachting toch een tikkeltje overprijsd. Bovendien had ik nog geen betrouwbare eetadresjes in de buurt kunnen vinden. Alleen KFC. Maar ja, ben je in Indonesie, ga je toch zeker niet bij KFC eten (doe ik alleen als ik geen alternatief heb en de volgende dag lang moet reizen). Wat het eten betreft dat is weleens wisselend maar door de bank genomen eet ik hier prima. Geen laffe toast-met-omelet ontbijt maar lekker nasi putih met en sayur en wat vlees of vis, sg telor en sambal. En 's avonds ook rijsttafel afgewisseld met cap cay voor de groenten. Maar ik heb natuurlijk nog niet zo lekker gegeten als de rijsttafel thuis. En nee, ik heb nergens last van gehad.
Toch maar een beetje lui geweest en gewoon in het hotel gegeten. Nasi timbel ayam goreng. Zeker die kip was erg lekker.
Morgen naar Taman Prasasti waar heel veel van de grafmonumenten van makam Tanah Abang naartoe zijn verplaatst. Zoeken naar familie. En maandag idem in het nationaal archief ANRI. Misschien dinsdag ook nog maar dan snel met Citilink (Garuda service van stad naar stad) naar Semarang of Malang/Blitar wat het beste uitkomt
Vroeg op, vroeg weg en vroeg inchecken. Dat was toch een heel heel opmerkelijk proces. Achter de balie stonden 3 mannen; 1 voor de check-in naar Jakarta en 1 voor die naar Makassar. En die derde man? Die hield volgens mij toezicht of die andere 2 wel een voldoende mate van inefficientie toonden. Staat er iemand aan de balie dan mag hij nog even wachten. Want dat prive-telefoontje is toch echt belangrijker. En meneer wat komt u doen? Oh inchecken. Uw ticket graag en uw paspoort. De meneer legt beide op de balie. Voor het paspoort heeft de man geen enkele interesse. Mmm, moest er niet nog een stempel op dat ticket? Even naar een collega sloffen en vragen. Maar dat is leuk, kom ik tijdens mijn sloffen zomaar een andere collega tegen; gezellig even praten en dan die collega even vragen. Oh nee hoefde toch geen stempel op. Dus terug naar de balie. Proces klaar zou je zeggen. nee hoor. Oh meneer heeft bagage. Maar daar moet een sticker op. Tsja hoe ging dat ook al weer, oh ja, even wat toetsen indrukken dan wordt ie elders geprint. Dan naar de printer sloffen en weer terug naar de balie. Oh, meneer heeft nog een koffer. Even wat toetsen indrukken en weer naar de printer. Laat nou onderweg een aardige collega de man een sigaret aanbieden. De man loopt weer terug naar de balie. Waar was ik ook al weer? Oh ja ik moest de sticker uit de printer halen. En hij sloft weer naar de printer en weer terug. Zo alweer een klant geholpen. Dit hele proces duurde bijna 20 minuten met 4 mensen voor mij heb ik net op tijd nog kunnen inchecken. En die derde man. Die knikte goedkeurend. Zo hoort het hier. En de reizigers die wachten maar want het vliegtuig heeft of krijgt toch wel vertraging. Je kunt je eraan ergeren maar ik keek er meer als waarnemer naar. Dit stelt elke managementtrainingsvideo van John Cleese in de donkerste schaduw.
Met 45 minuten vertraging vertrok het vliegtuig. Kennelijk moesten ze wachten op een delegatie van de militaire politie die op het laatste nippertje binnenkwam. Helaas zijn mijn foto's van Ternate uit de lucht mislukt; mijn toestel had scherpgesteld op een kras in het glas. Jammer was best wel aardig.
Voor de landing kon je zien dat er een hele grote dikke smog-deken over de stad hing. Vandaar dat ondanks dat het relatief droog is hier, alles toch meer inspanning lijkt te vergen
Op Soekarno Hatta vliegveld nam ik een BlueBird-taxi (de enige duidelijk herkenbare en betrouwbare taxi in Jakarta) naar het hotel dat ik op internet had gevonden, het Cipta 2 hotel. Dat zou vlak bij het nationaal archief liggen, dacht ik. Maar ik had mij vergist in de schaal van de kaart, het was toch dik 5 km. Behoorlijke kamer, hooguit redelijk sanitair. Wel schoon. Maar met IDR 450K per overnachting toch een tikkeltje overprijsd. Bovendien had ik nog geen betrouwbare eetadresjes in de buurt kunnen vinden. Alleen KFC. Maar ja, ben je in Indonesie, ga je toch zeker niet bij KFC eten (doe ik alleen als ik geen alternatief heb en de volgende dag lang moet reizen). Wat het eten betreft dat is weleens wisselend maar door de bank genomen eet ik hier prima. Geen laffe toast-met-omelet ontbijt maar lekker nasi putih met en sayur en wat vlees of vis, sg telor en sambal. En 's avonds ook rijsttafel afgewisseld met cap cay voor de groenten. Maar ik heb natuurlijk nog niet zo lekker gegeten als de rijsttafel thuis. En nee, ik heb nergens last van gehad.
Toch maar een beetje lui geweest en gewoon in het hotel gegeten. Nasi timbel ayam goreng. Zeker die kip was erg lekker.
Morgen naar Taman Prasasti waar heel veel van de grafmonumenten van makam Tanah Abang naartoe zijn verplaatst. Zoeken naar familie. En maandag idem in het nationaal archief ANRI. Misschien dinsdag ook nog maar dan snel met Citilink (Garuda service van stad naar stad) naar Semarang of Malang/Blitar wat het beste uitkomt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
