Muaraamman

Muaraamman 19-08-2012
Heel vroeg op voor het ontbijt maar anders dan ik verwachtte waren alle warungs gesloten. Kennelijk wordt de sahur (het vroege ontbijt voor de moslims) thuis genuttigd en het avondeten velaal in de warungs. Dus niks was nog open. Gelukkig had het hotel nog een hapje voor mij. Lontong met sg telor, sg buncis, ayam goreng, bawang goreng en nog iets waarvan ik niet wil weten wat het was en dat alles in een lekker pittig gekruid santensoepje, was lekker. Dus gepakt en al de straat op en tot nog toe duurde het maar een paar stappen voordat ik door een becak of ojek werd benaderd. Nu was het erg rustig op straat. Achteraf realiseerde ik mijM dat het zondag was en dat moslims en christenen in hun gebedshuizen zaten. Maar uiteindelijk was er toch iemand die wat wilde bijverdienen en die mij naar de busterminal bracht. Nu is een busterminal hier wat anders dan in Nederland. Het is niets meer dan een willekeurige plaats waar enkele Suzukibusjes met verschillende bestemmingen stoppen die elk een andere eigenaar hebben. Daar hoorde ik dat vanwege zondag en hari raya Idul Fitri de bus pas om 12 uur zou gaan en het was 7.30, De bus doet er 4-5 uur over dus dan zou ik pas laat in Muaraamman zijn. Er was echter een ojek die mij in 1,5-2 uur wel weg wilde brengen tegen een zeer forse beloning. Uiteindelijk kwamen we uit op IDR 150K, ongeveer 12,75 uro. Maar goed ik zag kans om in 1 dag mijn doelen te bereiken en dan heb ik dat er wel voor over. Ik heb ook niet zoveel tijd meer voor mijn visum verloopt. Dat lukte wonderwel. Om 10.15 had ik een hotelkamer in Muaraamman en kort daarna ging ik met een ojek op weg naar Tambang Sawah en de goud- en zilvermijnen. De ojek wist echter niet waar die waren en hij werd uiteindelijk verwezen naar iemand die hij niet zelf durfde te benaderen. Hij fluitserde iets van "mesjien" in mijn oor maar ik wist niet wat dat betekende. Maar aan zijn huis en kennelijke positie te oordelen kreeg ik de indruk dat hij kepala desa was. Toen hij hoorde dat ik naar de oude Nederlandse goudmijnen zocht, hield hij een voorbijgaande brommer aan, gaf de berijder te kennen dat hij zijns weegs mocht gaan (wat hij direct en zonder commentaar ook deed) en gebaarde dat ik achterop moest zitten. Hij bracht mij via allerlei kiezelweggetjes en lopend door een stukje jungle naar een reeks van mijnen. Die bleken in verrassend goede conditie te verkeren; de takels, de lorries en zelfs de blaasbalg deden het nog.
Ik heb een groot aantal foto's gemaakt. Het is immers Nederlands industrieel erfgoed

In mijn beste bahasa heb ik met hem gesproken (hij sprak rustig en goed gearticuleerd waardoor ik het meeste wel kon begrijpen). Hij wilde weten waarom ik hier wilde zijn. Ik vertelde hem dat mijn vader hier als mijnbouwkundige (in opleiding) had gewerkt. Hij bleek 8 jaar jonger dan ik. Op de terugweg maakte hij nog bij de mensen de 'blitz' met een bule achterop en ging hij met mij nog bij een kennis langs waar de limonade en de koekjes al klaar stonden (dus dat riep hij hen op de heen weg toe). En dan ontkom je natuurlijk niet aan de uitgebreide fotosessie.

Bij ons afscheid bleek maar weer eens hoe het hier werkt. Ondanks zijn hoge sociale status boog hij voor mij en nam mijn hand in zijn beide handen. En zo iemand kun je niet met een fooitje afschepen dus maar 50K tegenaan gegooid. Mijn missie was hier voltooid. Morgen op naar Bengkulu. 2 dagen eerder dan gepland. Heb ik nog wat meer tijd voor mijn visum afloopt.

En ik vergeet bijna te vertellen hoe de heenrit was. Weer een overweldigende natuur afgewisseld met lintbebouwing. Bijzondere reuzenvarens die we in Bogor hebben gezien, groeien hier gewoon langs de kant van de weg en zeker zo groot zo niet groter (die in Bogor was 9 m hoog), Danau (meer) Tes. Niet te vangen in beelden of woorden. Het had vannacht geregend dus het was heel heiig. Dat krijg ik toch niet goed op de foto.

's Avonds bij een ruma makan mie bakso gegeten. Nog en hele tijd met de dochter van de eigenaresse zitten kletsen. Zij gaf mij een zelfgemaakte rafflesia. Ook hier weer een fotosessie. Wat zij ook nog zei was dat ze 'big' wilde worden terwijl ze over een perfect figuur beschikte. Maar het was mij al opgevallen dat hier veel mollig tot dikke vrouwen rondlopen. Kennelijk een schoonheidideaal. De mensen zij hier sowieso wat steviger en langer van bouw dan op Java. Er zijn twee typen hier te onderscheiden. Het meer Cambodjaanse/noord Thaise type (een beetje die oogplooi) en het Filippijnse type (wat ronder voller gezicht, brede neusbasis).

Toch nog even over Idul Fitri wat hier op 19-08 om c.a. 18.15 wordt gevierd. kennelijk is het de gewoonte om op die dag de graven van overleden familieleden te bezoeken. Daar staan ook veel speelgoedstalletjes met ... allerleid goed gelijkende mitrailleurs, shotguns e.d. en die worden grif verkocht. Ik vond dat een opvallende combinatie

's Avonds toen ik nog wat probeerde te internetten kwam de kepala Polres langs. Ik had mijn pas wel aan de receptie aangeboden maar dat was niet nodig. Nu valt het behoorlijk op als er in de hele regio 1 bule rondloopt dus daarom kwam die man even poolshoogte nemen. Hij heeft mijn paspoort bekeken en mij vele vragen gesteld.welk interview uiteraard weer eindigde met een fotosessie. Hij heette Emil en als ik ergens last van had, moest ik maar naar hem toekomen. Volgens mij had hij het hotel fors op de vingers getikt en was het hoten nu bang dat ik bij Emil zou gaan klagen want ze werden heel erg kruiperig. Ze gaven me gratis koffie en gratis internet. en ineens kon ik wel mijn ontbijt 1 uurtje eerder krijgen.

Foto's uploaden doe ik wel in Bengkulu.h