Yogyakarta 22-04-2014

Ontbijt met nasi gudeg. Een gekookt ei met een sausje, gestoofde nangka, loeihete oseng tempeh en gudeg. Het was erg lekker maar helaas op zijn hoogst lauw. En die gudeg hoef ik niet meer. Dapper heb ik toch een hapje geprobeerd maar mijn antiperistaltieke reflex verhinderde dat ik het kon inslikken. Gudeg is langdurig gestoofde buffelhuid en dat smaakt als ... eh misschien kennen sommingen van jullie nog wel die dik leren rockportschoenen. Nou, als je die 2 nachtjes laat sudderen dan heb je gudeg.

Fitri was al om 9.45 klaar met haar examen. Ik ging meteen met de taxi naar de universiteit (UAD). Daar ontmoette ik haar medestudenten en kreeg ik een rondleiding door het gebouw. Vervolgens een lunch in een studenteneetgelegenheid die zich links schuin achter het gebouw bevond en waar we wederom lekker hebben gegeten. Gerechten die ik soms niet kende. De oseng-oseng tempeh was bekend maar een soort belado van gebakken ei en bajem gemengd met een soort ei/beslag en dat gebakken, die kende ik nog niet. Met een drankje erbij was het minder dan IDR 10K.
Daarna heeft zij mij haar studentenhuis laten zien en haar kamer. Dat zag er - een beetje tegen mijn ongetwijfeld bevooroordeelde verwachting in - heel keurig uit allemaal. Nadat we nog wat hadden zitten kletsen, bracht zij mij naar het hotel met de motor. Daar namen wij afscheid.

Misschien dat sommigen dit niet echt zien als een typisch toeristische dagbesteding - en dat is het ook niet - maar van dit soort dingen kan ik echt genieten; heel dicht op de gewone bevolking. Jammer dat Betty de eerste keer geen zin had in een ontmoeting want ik weet zeker dat ook zij dit leuk had gevonden.

Morgen kijken of ik naar Cepu kan en anders dan wordt het wat anders.

Straks maar even zien waar ik eet.