Reis naar en eerste indruk van Yogyakarta
Door: SayakeRI
Blijf op de hoogte en volg Cees
22 Juli 2012 | Indonesië, Yogyakarta
Vandaag [22-7-12] om 5.30 u opgestaan. Scheren, wassen en alvast zoveel mogelijk in de dagrugzakjes pakken [de koffers en mijn rugzak waren gisteren al door de chauffeur opgehaald] en vroeg ontbijten [06.00 uur]; een wat andere dagindeling dan op een normale zondag. Om 07.15 stond het busje klaar om ons naar het station te brengen. Dat was overigens bijna nog misgegaan omdat er geen kaartjes (toegezegd was de executive class) waren gereserveerd. Gelukkig kon de gids op de valreep nog net 1e klas kaartjes regelen. Dat was overigens voldoende comfortabel voor een dergelijke reis. Veel beenruimte, de rugleuning kon ver achterover en er was een goede airco. We waren ruim op tijd. De trein vertrok weliswaar iets te laat [45 sec] maar de NS kan daar nog wel een voorbeeld aan nemen. Ondanks alle grapjes over 'jam karet', letterlijk rubberen tijd, is onze gids en nu dus ook de trein jam inggris [= Engelse tijd= sharp], een uitdrukking uit de tijd van het Engelse beheer door Raffles toen Holland door de Fransen bezet was. Toen we de agglomeratie Bandung uit waren [waarbij opviel hoe dicht de huizen bij het spoor stonden] was het een aaneenschakeling van schitterende vergezichten over onwaarschijnlijk helder groene tot gele sawa's, hier en daar onderbroken door pisang- en klapperbomen, en met in de verte, als achtergrond, de nevelig-blauwe contouren van uitgedoofde vulkanen; vrijwel het Java van de schoolplaten van begin 1900. Woorden en foto's schieten tekort. Ik zit nu ruim 3,5 uur in de trein in voortdurende verbazing en herkening en heb nog ruim 4 uur te gaan. Ik heb nog geprobeerd om foto's vanuit het halletje te maken. Maar daar stond een oppas; een nieuwe maatregel omdat kort geleden een of nadere Belanda de deur had open getrapt. Klonk bekend. Gevolg: helaas alleen foto's van achter glas.
Conclusie: deze treinreis is een absolute ' must do'; mag je niet missen en is bovendien sneller en comfortabeler dan met de auto.
Vervolg. Om 16.15 kwamen we in Yogyakarta aan na een reis van vrijwel exact 8.15 uur. Meteen viel op dat de stad veel schoner was dan de eerdere steden die we bezochten. De chauffeur stond al te wachten met de auto en onze bagage om ons naar weer een luxe hotel met koloniale uitstraling. Het was de vroegere, in 1918 gebouwde ambtswoning van de Goeverneur. De gevel een deel van het interieur en het meubilair is behouden gebleven. Wederom een perfecte service. We zijn nog even de stad ingelopen en dat gaf ook meteen een prettiger gevoel dan Bandung, Bogor of Jakarta. Nog even gekeken in de grootste winkelstraat, de jalan Malioboro. Veel 'kunst' en oleh-oleh (souveniers) te koop maar ook batik; veel was gewoon machinaal bedrukt maar een shirt kostte dan ook nog geen 3 euro. Wil je echte batik, dan kun je al een shirt kopen vanaf 10 euro. Adresje? De fabriek Plentong aan de jalan Prawiro Taman. De kleine eettentjes zitten meer in de zijstraatjes. Maar wij gingen eten in ... de Pizzahut. Tsja, 3 tegen 1. Weer terug in het hotel even het internet geprobeerd. Ook goed bereik in de kamers en erg snel. Dus ik ga maar weer eens wat foto's uploaden.
Conclusie: deze treinreis is een absolute ' must do'; mag je niet missen en is bovendien sneller en comfortabeler dan met de auto.
Vervolg. Om 16.15 kwamen we in Yogyakarta aan na een reis van vrijwel exact 8.15 uur. Meteen viel op dat de stad veel schoner was dan de eerdere steden die we bezochten. De chauffeur stond al te wachten met de auto en onze bagage om ons naar weer een luxe hotel met koloniale uitstraling. Het was de vroegere, in 1918 gebouwde ambtswoning van de Goeverneur. De gevel een deel van het interieur en het meubilair is behouden gebleven. Wederom een perfecte service. We zijn nog even de stad ingelopen en dat gaf ook meteen een prettiger gevoel dan Bandung, Bogor of Jakarta. Nog even gekeken in de grootste winkelstraat, de jalan Malioboro. Veel 'kunst' en oleh-oleh (souveniers) te koop maar ook batik; veel was gewoon machinaal bedrukt maar een shirt kostte dan ook nog geen 3 euro. Wil je echte batik, dan kun je al een shirt kopen vanaf 10 euro. Adresje? De fabriek Plentong aan de jalan Prawiro Taman. De kleine eettentjes zitten meer in de zijstraatjes. Maar wij gingen eten in ... de Pizzahut. Tsja, 3 tegen 1. Weer terug in het hotel even het internet geprobeerd. Ook goed bereik in de kamers en erg snel. Dus ik ga maar weer eens wat foto's uploaden.
-
22 Juli 2012 - 15:16
Eric In Florida:
Thank you for your continuing updates, photos and commentary - wonderfull!
Pizza Hut...?? I can guess who was the lone voter against. Which reminds me, I will soon see the MacDonald's in the historic Amsterdam buildings again... -
22 Juli 2012 - 16:08
Jorie:
Hi Cees het is inderdaad leuk om je reis op google earth te volgen. Blijf schrijven en foto's maken! Groetjes allemaal -
23 Juli 2012 - 18:24
Jorie:
Als je een beetje verbinding hebt kun je ook inloggen op SKYPE. -
24 Juli 2012 - 17:20
Leo:
hoi Cees, wat leuk dat je dezelfde treinreis als ik heb gemaakt. Wij zijn alleen in Banjar al weer uitgestapt. Als ik dit eerder had geweten had ik nog wel een tip voor je gehad; gewoon tegen het glas in die deur leunen en het valt er vanzelf uit!!!! Jammer dat ie weer zo snel gemaakt is, meestal gaat het niet zo snel daar. Die jalan Malioboro komt mij ook bekend voor, heb er ergens heerlijk ijs gegeten. Lekker blijven genieten daar en blijven schrijven. Ik volg je met weemoed en belangstelling!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
