Prabumulih 25-05-2014

Prabumulih is van oudsher het centrum van de olieproductie. Hier zetelt dan ook Pertamina, het voormalige staatsoliebedrijf dat nog steeds een vrijwel monopolie bezit.

Bij het ontbijt ook weer de ayam rendang en daarnaast oseng tempeh in Padang stijl. En ik trapte er weer in door te denken dat het bereid was met sperciboontjes maar dat waren groene pepertjes (cabe rawit hijau). Bloedheet maar ik kon mij nog net goed houden. Verder tonijn in taoco-saus. Vis is niet altijd mijn eerste keuze maar dit was best lekker. Moeders had kennelijk gezien dat ik wat moeite had met de oseng tempe (geef mij maar de Javaanse variant) want ze maakte een mango voor mij klaar en dat hielp erg goed. Die mango hadden ze gerijpt en wel uit eigen tuin geplukt. En hoewel we in Nederland prima mango's kunnen kopen, kunnen die toch niet op tegen zo'n verse. Er zat ook een smaak in die ik in Nederland mis.

Daarna een korte wandeling (Indonesiers wandelen nooit lang) door wijk. Het was een wijk met dienstwoningen van medewerkers van Pertamina. Mooi opgezet met tennis- en golfbanen, voetbalveld enzovoorts. Ook een eigen ziekenhuis. Net als destijds op Bangka waar wij ook in een wijk woonden van de tinmijnen (TTB) en mijn broer en ik zijn ook geboren in een bedrijfsziekenhuis. Voor ik het vergeet: opvallend was dat ik geen muggen heb gezien. De deet-klamboe die ik uit voorzorg had meegenomen, had ik helemaal niet nodig.

Vany en haar oudere zus moesten nog naar een bruiloft. Op weg daarheen hebben we een van de vele rubberplantages bekeken. Bij de tenten waar de huwelijksreceptie werd gehouden, waren honderden mensen aanwezig. Blijkbaar is de duur van je bezoek afhankelijk van je uitnodiging want wij (zwager en ik) bleven in de auto zitten en zij gingen even handje schudden en een herinnering (kaarsenhouder) ophalen; niet meer dan 10 minuten.

De vader gaat volgend jaar met pensioen en moet dan de dienstwoning verlaten. Voor zijn pensioen heeft hij een stukje land gekocht en daarop 3 huizen voor de verhuur laten bouwen. Nu is hij bezig met de bouw van zijn eigen huis. Hier bouwen ze heel anders dan in Nederland. De vloer wordt bijvoorbeeld pas (op de ondergrond) gegoten als het dak erop zit.

Toen weer terug en de restjes van het ontbijt als lunch gegeten. Kort genoeglijke gekletst en vervolgens siesta. Na de siesta zijn we met zus en zwager naar Palembang teruggereden en hebben ze mij bij het hotel afgezet.

's Avonds bij Pempek Ellen getas gekocht een soort pingpongbalvormige kerupuk die ik vroeger kende als Bangkaballen. Het is dan ook een specialiteit van Bangka. De smaak was als vanouds. Best opmerkelijk dat je smaakgeheugen zo goed is.
Ik zag er ook nog kue semprong een soort gevouwen of soms opgerold bros wafeltje. Meteen gekocht. (weet je nog broertje, toen we bij Ajiz op bezoek gingen). Ook hier gold dat ik meteen weer de smaak herkende.

Ze verkopen daar allerlei zaken die typisch zijn voor Zuid-Sumatera. Ik zag er ook een fraai songket shirt.
Songket is anders dan batik geen "verfproces" maar een weefproces. De motieven zijn daardoor wat meer geomerisch. Het shirt, lekkers en avondeten was bijelkaar nog geen 150K.