Serang 02/04-06-2014

Eigenlijk vooral de toerist uitgehangen. Lekker chillen langs de pool met een ice lemon twist. Wat rondgelopen in de buurt. Daarbij vond ik een winkel met half bewerkte edelstenen. Ik was vooral benieuwd wat hier de befaamde zwarte opaal uit Banten zou kostten. De dame in de winkel moest even bellen en kwam terug met twee zwarte opalen van behoorlijk formaat. De ene was van slechte kwaliteit (geen reflecties) en de andere vertoonde wat gebreken maar had wel fraaie reflecties. Ik wilde toch weten welke prijs zij via de telefoon kreeg ingefluisterd (want daar ging het telefoontje ongetwijfeld over). De vraagprijs was IDR 15 mio, een kleine 950 euro. Dat was een veel te hoge prijs liet ik haar lachend weten. Zij vroeg toen wat mijn prijs was waarop ik antwoordde dat ik pas ging onderhandelen bij een veel lagere vraagprijs. Ik had namelijk in Jakarta bij een chique winkel een veel fraaier en gaver exemplaar gezien voor minder dan de helft en zelfs over die prijs was te praten. Maar zij was duidelijk niet gemachtigd om grote concessies te doen dus was het zinloos om echt te gaan tawar-en. Jammer voor mijn broertje want die wilde wel een mooie opaal voor weinig.

Bij het ronddwalen kwam ik een ibu jamu (een kruidendrankvrouw) tegen die traditoneel met een soort rieten mand op de rug met haar flessen jamu (traditionele, medicinale kruidendranken) adressen langs gaat waar mensen haar een glaasje geven dat zij inschenkt, tegen betaling uiteraard. Je kunt ook op straat jamu bij haar drinken maar dan moet je het doet met het zelfde glaasje waar al eerder andere, zich ziek voelende mensen uit hebben gedronken. Maar als je dat laatste niet wilt, schenkt ze de jamu ook in een plastic zakje; dat vereist wel een speciale drinktechniek. Toen we beiden bij een druk punt over wilden steken, vroeg ik haar of dat jamu was (natuurlijk, maar hoe moest ik anders beginnen?). Ze was verbaasd toen ik bleek enkele soorten jamu te herkennen (kencur beras, kunyit asem en jamu manis) en nog verbaasder over het feit dat ik (eigenlijk mijn gade) in Nederland ook kunyit asem maakte. Haar lachende reactie toen ik zei dat we er ook nog lada hitam (zwarte peper) aan toevoegden, kon ik niet verstaan maar het klonk alsof ze wilde zeggen: zwarte peper, hoe kom je erbij, hahaha. Toch is uit recent onderzoek gebleken dat piperine (zit in peper) de ontstekingsremmende werking van curcumine (zit in kunyit) in het lichaam enorm versterkt.

Misschien zie ik hier wel een glimps van de presidentscampagne. Ik begreep dat Prabowo of zijn 'running mate' Hatta (de tegenstrevers van het duo Jokowi en Kalla in de Indonesische presidentsverkiezing) naar dit hotel zouden komen. Hopelijk maak ik dat nog mee.

Ik heb ook wat informatie proberen te krijgen over vervoer en verblijf bij Tanjung Lesung en een eventueel zeereisje naar de Anak Krakatau. Lastig omdat dat allemaal informatie uit de 2e of 3e hand is. En het is sowieso lastig om de juiste informatie van Indonesiers te krijgen omdat ze je niet graag vertellen dat iets niet kan en omdat ze een ander richtingsbegrip hebben (wij zeggen niet dat een bus naar Amsterdam gaat als die inderdaad 20 meter die kant opgaat en dan afslaat naar Rotterdam; hier zouden ze dat wel zeggen). Bovendien spreekt hier vrijwel niemand Engels. De hier werkende professionals komen vrijwel allemaal uit Jakarta en Bandung; die spreken wel Engels maar kennen de streek weer niet.