Semarang 24-04-2014

Gisteravond met CipaGanti gebeld om mij uit dit gat te halen. Ik had alleen het kantoor van het kantoor te Semarang. Daar zeiden ze dat ik kantoor Blora moest bellen en gaven mij het telefoonnummer. Dat bleek te zijn uitgeschakeld; volgens de melding moest ik het over een paar minuten nogmaals proberen. Maar steeds geen gehoor. Het was al laat dus dat zou best kunnen. Vandaag weer met Blora gebeld; weer steeds gehoor. Dus maar Semarang en het hoofdkantoor gebeld; ook steeds geen gehoor. De trein was ook geen reele optie want dat was alleen Ekonomi en geloof me, daar wil je niet inzitten. Bovendien had ik dan gisteren al het kaartje moeten kopen. Ik werd toen wel wat ongedurig. Gelukkig was er een busbedrijfje dat alleen de route Cepu en omgeving naar Semarang en omgeving onderhield. Ik hoefde nergens heen, zij zouden mij om 11 uur afhalen en mij naar Semarang brengen voor IDR 65K. Dat is ongeveer het zelfde als CipaGanti rekent, maar het busje zag er heel anders uit. Volledig afgeragd en met een airco die in de loop van de reis als een soort watersproeier ging fungeren. Maar ja, dat ding bracht me wel naar Semarang. Hij ging daarna eerst nog mensen in Blora (de andere kant uit) ophalen en ook onderweg. Ik begreep toen waarom dat busje er zo afgeragd uitzag; de wegen waren zo verschrikkelijk slecht dat alle verkeer voortdurend aan het slalommen was om de kuilen te vermijden. Onderweg hebben we bij een rumah makan gegeten. De eigenaar was op zijn minst niet geheel vrij van ijdelheid. Zowel de voor- als de achterkamer waren behangen met foto's van hem met een lokale politicus of andere beroemdheid. Sommige foto's waren opzichtig gephotoshopt. Kennelijk kreeg hij te horen dat er een bule in de zaak was. Dus kwam hij mij vertellen met wie hij allemaal op de foto stond. Het meest trots was hij op een foto van hem met Gus Dur (na Soekarno, Soeharto en Habibie de 4e president). Toen ik hem vertelde dat ik als 4-jarig jongentje Bung Karno (koosnaam voor Soekarno) had geschud en dat Hatta enkele keren bij ons thuis was geweest, bleek ik in voldoende mate aan zijn belangrijkheidscriteria te voldoen en moest ook ik met hem op de foto. Ik wed dat die volgende week ook in zijn eethuisje hangt. Ik had daar (voor alle zekerheid) nasi pecel gegeten. Eenvoudig bereid maar met een heerlijke pecelsaus. Toen ik tegen de vrouw van de eigenaar (teveens kokki) zei dat ik het enak (lekker) vond, kwam zij aan mijn tafel zitten en hebben we nog even zitten kletsen; beetje bahasa, paar woorden Engels en gebarentaal. Ondertussen had ik gemerkt dat twee meisjes me steeds zaten aan te staren. Ik dacht, laat ik maar eens een foto van ze maken. Nou dat werd lachen gieren brullen. Maar het ijs was gebroken en nu durfden ze ook aan mij te vragen of ik met hun op de foto wilde. Maar natuurlijk. Toen wilde ook een medereizigster met mij op de foto. En de eigenaar wilde dat ik van hem ook een foto maakte met zijn eigen foto's op de achtergrond.
De reis duurde erg lang (vertrek 10.50, aankomst 17.00) maar dit soort dingen maakt het voor mij toch de moeite waard.Ingecheckt bij Ibis Simpang Lima en weer lekker gegeten bij Istana in de Ciputra mal (nasi ayam rica-rica en es dawet toe). Straks een douche en lekker slapen.
Er volgen meer foto's als de site weer naar behoren functioneert