Ubud 16-04-2014

De volgende dag hadden we weer een auto met chauffeur gehuurd. Eerst naar het mariene park. Wij dachten daar allerlei lokale vissen in aquaria te kunnen zien. Niet dus. Je kon alleen bepaalde safari-achtige pakketten kopen en daar waren we niet in geintereseerd. Het was kennelijk ook de bedoeling om daar de hele dag door te brengen en dat waren we ook niet van plan. Dit hebben we daarom maar overgeslagen.

Daarna de Bali Zoo. Mooie zoo, weliswaar niet zo groot maar wel mooi opgezet en met een grote vrije vogelhal waar je tussen de vogels en de kalongs (hele grote vleermuizen, ook wel vliegende honden) door kon lopen. Maar alle andere gedoe zoals op de foto met een roofvogel op je hoofd, met een hornbill (soort kaketoe) op je arm (die bij een vrouw steeds met zijn snavel in haar decollete zat), met een tijger op schoot, met een python om je nek of met een jonge krokodil onder je arm of touwtrekken met een orang oetan, hebben we maar aan ons voorbij laten gaan.

Daarna een chokoladefabriek. Niet zozeer voor de chokolade als wel voor de architectuur; alles is van bamboe gemaakt. Het zat niet mee want de fabriek werd verbouwd en was tot medio 2014 niet toegankelijk voor bezoekers. Maar als we geinteresseerd waren in de architectuur dan moesten we even verderop zijn, 2x linksaf, zei een van de security medewerkers, het heette de Green School. Dat leek een goed idee en we verwachtten een Indonesische school in en bamboe gebouw. Niet dus. Het bleek een soort internationale school (met een zeer hoog schoolgeld) voor scholieren van 4-18 jaar. Je kon er niet zo maar in rondlopen maar je kreeg groepsgewijs een rondleiding. De schoolgebouwen waren alle gemaakt van bamboe. Snelgroeiend en duurzaam (nadat de bamboe uren in de borax had gekookt) materiaal. Maar dat was niet alles. De school produceert met zonnepanelen de eigen energie en het eten voor de staf en scholieren werd ook vrijwel geheel zelf geproduceerd. Alle afval (etensresten maar ook de vervangen dakbedekking van alang-alang) werd weer vercomposteerd. Het schoolgeld is erg hoog maar, zo werd tijdens de rondleiding verteld, daardoor konden kinderen op Bali met de Indonesische nationaliteit deze opleiding ook gratis volgen. Na de rondleiding was ik benieuwd geworden hoe die Balinese kinderen dan werden geselecteerd. Dat bleek niet een vraag waar ze op zaten te wachten. Maar de uiterst bureaucratisch aandoende procedure, die een gewoon Balinees gezin nimmer zou kunnen volbrengen, en die toch resulteerde in een toelating tegen een bijdrage. Op de vraag hoe hoog die dan was kreeg ik een vaag en ontwijkend antwoord. Kennelijk werd een en ander idealistischer voorgesteld dan het in werkelijkheid was. Een bijzondere en bijzonder elitaire school in zeer bijzondere gebouwen. Grappig dat dit soort onverwachte dingen de leukste ervaringen vormen.