Jakarta 26-08-2012
Blijf op de hoogte en volg Cees
26 Augustus 2012 | Indonesië, Bengkulu
Jakarta 26-08-2012
Ik heb nu eens een andere vorm van vervoer geprobeerd. De snelbus die op aparte stations (shelters) stopt en op aparta banen rijdt. De verbindingen lijken qua systeem op de Parijse metro, zij het dat de kleuren niet altijd goed worden aangegeven. De haltes worden (onduidelijk) door de man bij de deur omgeroepen of, bij de modernere types, op een beeldscherm weergegeven. Het is zaak goed te weten waar je moet overstappen. Op internet is een mooi schema in GIF-formaat te downloaden; die moet je wel uitprinten want ik ben nog geen kaart tegengekomen waar dat systeem op staat en die je mee kunt nemen. Ik heb geen printfaciliteit dus schrijf ik de overstapstations (en de eindstations van de richtingen die ik moet hebben) gewoon over. Zo'n enkeltje kost je IDR 3500, dus zo'n 0,3 euro. Dat is geldig tot dat je de shelters verlaat. Het was vandaag zondag dus was het erg rustig. Een prima systeem en bijna net zo snel als een taxi. Onderweg kwam ik een Indonesch meisje, Nia, tegen (bleek later bijna 27) die mij wel wilde gidsen. We zijn al pratend naar halte Monas gegaan en vandaaruit naar Taman Prasasti museum. We hebben eerst per grafsteen gezocht maar toen bedacht ik dat er natuurlijk een daftar (register) moest zijn. Dat bleek ook het geval alleen waren de stenen op merkwaardige wijze alfabetisch gerangschikt; zo stond bij de R de heer of mevrouw Rust in Vrede. Maar goed, alle namen doornemen was toch handiger dan alle stenen goed bekijken. Had ik nu maar mijn handscanner bij me; even niet aangedacht. Ik vond daarin 3 familieleden. Helaas werd het complex gerestaureerd en aangepast om makkelijker langs de grafstenen te lopen en juist de grafstenen van mijn familieleden waren opgeslagen en ontoegankelijk. Daarna zijn Nia en ik met de taxi naar een straat vol eetgelegenheden gegaan en zijn bij warung Ampera (speciaal west-Javaanse keuken) gaan eten. En het was weer lekker. Ze heeft mij ook nog geleerd dat naast deblauwe BlueBird taxi's ook de witte Express taxi's erg betrouwbaar zijn. We hebben nog even zitten kletsten en daarna heeft zij mij naar de juiste shelter gebracht en hebben we afscheid genomen. En nu zit ik hier in het hotel dit te schrijven.
Morgen met die snelbus (BRT of Transjakarta) naar het ANRI maar dan met handscanner en extra batterijen en paspoort (is verplicht, heb ik gehoord) niet vergeten. Is er niets te vinden, dan maar direct vliegen naar Malang/Blitar en van daaruit naar Semarang met de trein.
Ik heb nu eens een andere vorm van vervoer geprobeerd. De snelbus die op aparte stations (shelters) stopt en op aparta banen rijdt. De verbindingen lijken qua systeem op de Parijse metro, zij het dat de kleuren niet altijd goed worden aangegeven. De haltes worden (onduidelijk) door de man bij de deur omgeroepen of, bij de modernere types, op een beeldscherm weergegeven. Het is zaak goed te weten waar je moet overstappen. Op internet is een mooi schema in GIF-formaat te downloaden; die moet je wel uitprinten want ik ben nog geen kaart tegengekomen waar dat systeem op staat en die je mee kunt nemen. Ik heb geen printfaciliteit dus schrijf ik de overstapstations (en de eindstations van de richtingen die ik moet hebben) gewoon over. Zo'n enkeltje kost je IDR 3500, dus zo'n 0,3 euro. Dat is geldig tot dat je de shelters verlaat. Het was vandaag zondag dus was het erg rustig. Een prima systeem en bijna net zo snel als een taxi. Onderweg kwam ik een Indonesch meisje, Nia, tegen (bleek later bijna 27) die mij wel wilde gidsen. We zijn al pratend naar halte Monas gegaan en vandaaruit naar Taman Prasasti museum. We hebben eerst per grafsteen gezocht maar toen bedacht ik dat er natuurlijk een daftar (register) moest zijn. Dat bleek ook het geval alleen waren de stenen op merkwaardige wijze alfabetisch gerangschikt; zo stond bij de R de heer of mevrouw Rust in Vrede. Maar goed, alle namen doornemen was toch handiger dan alle stenen goed bekijken. Had ik nu maar mijn handscanner bij me; even niet aangedacht. Ik vond daarin 3 familieleden. Helaas werd het complex gerestaureerd en aangepast om makkelijker langs de grafstenen te lopen en juist de grafstenen van mijn familieleden waren opgeslagen en ontoegankelijk. Daarna zijn Nia en ik met de taxi naar een straat vol eetgelegenheden gegaan en zijn bij warung Ampera (speciaal west-Javaanse keuken) gaan eten. En het was weer lekker. Ze heeft mij ook nog geleerd dat naast deblauwe BlueBird taxi's ook de witte Express taxi's erg betrouwbaar zijn. We hebben nog even zitten kletsten en daarna heeft zij mij naar de juiste shelter gebracht en hebben we afscheid genomen. En nu zit ik hier in het hotel dit te schrijven.
Morgen met die snelbus (BRT of Transjakarta) naar het ANRI maar dan met handscanner en extra batterijen en paspoort (is verplicht, heb ik gehoord) niet vergeten. Is er niets te vinden, dan maar direct vliegen naar Malang/Blitar en van daaruit naar Semarang met de trein.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
